Lieve Petra en Gary,
En toen kwam die onverwachte dag
De dag dat de stilte kwam…
De stilte die nog steeds duurt en die op dat vlak ook altijd zo zal blijven
Nooit meer die schaterende lach van jou Petra of een stoere opmerking van jou Gary
Nooit meer een gezamenlijke Sinterklaas, Kerst of vakantie
Nooit meer jullie gezelligheid bij ons aan tafel
Nooit meer een mail en nooit meer een app
Nooit meer spontaan een foto door jou gestuurd
Nooit meer jouw fiets op het pad, Gary
De kapstok blijft leeg, geen voetbaltas meer in de gang
We zijn een jaar verder en het is nog steeds stil
We zijn een jaar verder en het voelt nog hetzelfde
We zijn echt EEN JAAR VERDER…
We zijn echt EEN JAAR VERDER en nu staan we pas hier
We zijn hier, Petra en Gary, om afscheid van jullie te nemen
Ik hoor dit mezelf nu zeggen, maar ik kan het steeds niet geloven.
Op 30 juni jl, precies een week geleden kregen we dan eindelijk het bericht. Al enkele keren dacht men volledig klaar te zijn met de identificatie… en al enkele keren dachten wij hier al eerder te staan.
Hoop op goed nieuws hield ons constant op de been… Het is vreemd dat je de bevestiging van overlijden al goed nieuws vindt. Maar dat is ook zo, je gaat je grenzen verleggen.
Na een prachtige herdenking op 4 september volgde een lange en onzekere wachtperiode. Na 11 maanden van onzekerheid kwam uiteindelijk het bericht dat er niets van je is gevonden, Gary. Vanmiddag hebben we met de naaste familieherinneringen en persoonlijke spullen in jouw kist gelegd die je samen met jouw ziel zullen vergezellen op deze laatste reis die je samen met Petra maakt.
En daarom zijn we vanavond hier. Om samen met onze familie en vrienden afscheid van jullie te nemen. In het afgelopen jaar zijn we daar natuurlijk al mee begonnen en hebben we dat ook al met heel veel spullen gedaan. Spullen, stuk voor stuk met een herinnering.
Ook jullie huis hebben we leeggehaald. Met hulp van veel vrienden, buren en familie hebben we het huis waar jullie samen zo’n fijne tijd hebben gehad leeggehaald en klaargemaakt voor de verkoop.
Iedere kamer had zo zijn eigen stijl en herinneringen. Jouw slaapkamer in volledige Equador stijl, de vorige reis naar waar je met Gary naar toe bent geweest, met fel blauwe en gele muren, die je zelf had geverfd.
Hoe trots was je op het resultaat!! Opmerkingen dat rustige kleuren in de slaapkamer wellicht de nachtrust bevorderen werden door jou hard weggelachen. Ik.. ik slaap toch overal! nee hoor, lekker fleurig!
De foto’s die je op canvas had laten afdrukken stonden nog in de verpakking, klaar om opgehangen te worden evenals de bestelling wijn die later nog geleverd werd, de kaartjes van Guus Meeuwis van het concert van verleden maand en diverse hotelboekingen die je had geboekt voor het afgelopen jaar.
Je vriezer lag vol met zelf gemarineerd BBQ vlees, nieuw ondergoed van Gary lag nog in de verpakking en je wasmand lag nog helemaal vol. Het leven kon na een zorgeloze vakantie zo weer worden opgepakt.
De harde waarheid is anders. Het gemis is begonnen.
Het gemis door je vrienden tijdens het voetbalseizoen, op het veld, maar ook zeker in de kleedkamer.
Het gemis door je trainer, je was zijn verlengstuk op de trainingen.
Het gemis van jullie beiden als jullie weer eens bleven eten
Het gemis van de reeds geplande wintersport waar Paul zou meegaan
Het gemis van jullie beiden glunderende gezichten na de eerste rijles van Gary,
Britt miste jullie bij het halen van haar P,
Het gemis van je harde stem op de tennisbaan
Het gemis van Jou Gary, aan de ontbijttafel, je mond vol met pastachoca,
Het gemis van het ongeplande maar toch bijna wekelijks terugkerende bezoekje van jou op mijn vrije dag, Petra.
En verleden week stond er een lege stoel bij de diploma uitreiking op het Revius plein. Gary, je zou het zeker gehaald hebben en Petra, … wat zou je trots geweest zijn. En wij ook…
Het gemis is enorm, aan het verdriet kunnen we niet wennen en de leegte die jullie achterlaten is voor iedereen onbeschrijfelijk.
Maar Lieve Petra en Gary, ik weet wat jullie me willen zeggen er is ook een morgen en nog vele dagen hierna Stilstaan past niet bij jullie het is tijd om verder te gaan Het leven gaat door, het is te kort om stil te blijven staan
Het volgende willen jullie zeggen, en niet alleen aan mij:
Doe wat je altijd deed, toen ik er nog was.
Leef elke dag voluit, met heel je hart.
Huil als je huilen moet, laat je tranen maar vrij.
Maar als je weer lachen kan, hou je niet in voor mij.
Geniet als je kunt, elke dag voor mij.
Koester elk moment het is zo voorbij.
Spring, lach en dans als een kind, zet je schaamte opzij.
Ook al voelt het soms vreemd, je doet het ook voor mij
Zingen uit volle borst, jaag je dromen maar na.
En weet wat je ook doet, dat ik achter je sta.
Ja Petra en Gary, we hebben jullie gehoord.
Ik beloof je we gaan ervoor, elke dag weer…
Want zoals alleen jij dat maar zo goed kon omschrijven, Peet:
Pluk de dag en tel je zegeningen… een voor een.
Lieve Petra en Gary, Vaarwel.
Op dinsdagavond 7 juli 2015 hebben wij in besloten kring afscheid genomen van Petra en Gary.
Aansluitend zijn Petra en Gary naar de laatste rustplaats gebracht op de Algemene begraafplaats van Maassluis.
Later zullen er meer foto’s worden geplaatst.
Lieve Ton en Anja en familie
I have followed your journey through this website over the last year and I am sending this message from England with so much love and strength to you all, a wonderful family.
Although I do not know you personally, I think that Petra and Gary are so proud of you all where ever they now are …………
My thoughts are with you all, especially tomorrow, 17th July.
Lots of love
Julie Stevens xx
lieve Familie.
Een jaar voorbij.
Een jaar vol verdriet en verbijstering en vragen die misschien nooit beantwoord zullen worden.
Zo triest allemaal en zo onnodig.
Zoveel kostbare en jonge levens in een klap voorbij.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Jan & Reina Eikenaar.
Lieve lieve Petra,
Eén ding weet ik zeker, jij bent samen met Gary, ook al zal hier op aarde daar nooit meer een bewijs van komen. De aarde heeft 2 mensen verloren, maar de hemel heeft er 2 engelen bijgekregen.
Ik wens al jullie dierbaren sterkte en moed toe om de toekomst zonder jullie te moeten verder gaan.
Ineke
Een jaar later. Ik las in de schakel dat Gary nooit geindentificeerd is. Triest… Geen woorden voor. Ik wens de families/vrienden en kenissen heel feel sterkte toe.
Beste familieleden en vrienden van Petra en Gary,
Wat een mooie tekst is er weer geschreven. Maar dat maakt het gemis niet kleiner. Nu alweer bijna een jaar geleden. Ik wens iedereen heel veel sterkte.
Wat is dit ontzettend moeilijk.. zo snel als Petra gevonden was hebben jullie gewacht en hoop gehouden op het vinden van Gary, en dan moeten horen, er is niets van hem gevonden.
Kippevel hier, en hoe moeilijk voor jullie.
Wat mooi geschreven jullie herinnering aan beide en het gemis blijft, maar er is nu een punt gezet achter het hopen op een ‘goed’ bericht.
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen om alles een plekje te geven, en zeker nu de ramp en alles daar omheen weer zo in het nieuws is.
Ze blijven in mijn gedachten!
Lieve Ton en Anja en familie
Ik wens jullie heel veel sterkte ,met dit enorme verlies liefs Wies
Lieve Ton, Anja, Britt, Bob en Tim.
Het was gisteren een heel mooi afscheid van twee lieve waardevolle mensen. Nooit zal ik Peet en Gar vergeten. Zij zijn voor altijd in mijn hart. Hoop het ooit een plekje te kunnen geven.
Wens jullie heel veel sterkte en hoop ook voor jullie dat de tijd deze grote wond een beetje kan helen. Denk regelmatig aan jullie.
Dikke kus voor allemaal!
Lieve familie,
Een lange weg afgelegd, een lange reis om te gaan. Voor jullie als familie, maar ook voor Petra en Gary, die voor altijd samen op reis zijn. Jullie blijven in ons hart. Mooi dat jullie gisteren dit toch op jullie eigen manier hebben willen afsluiten. Veel sterkte nogmaals.
Liefs, Paul, Clementine, Vera & Tessa Kuiken
Lieve Ton,Anja,Ida en nabestaande . Wat een lange weg hebben jullie moeten bewandelen voordat jullie het definitieve afscheid konden nemen. Het is allemaal al zo onbegrijpelijk pijnlijk en te bizar voor woorden dat je nooit verwacht dat het dan ook nog zo moet aflopen. 11 maanden wachten zonder identificatie van Gary.
Afscheid nemen bestaat niet….. De liefde en hartstocht die jullie voor elkaar voelen gaat nóóit verloren. Ik hoop voor jullie dat de begrafenis een mooi afscheid is geweest en jullie met elkaar dit vreselijk grote gemis en verdriet kunnen gaan verwerken om weer net als Petra zei, Pluk de dag en tel je zegeningen te beleven. Ik wens jullie daar heel veel sterkte mee, moed en kracht.
Lieve liefs , Clarissa .